Lea Nieuwhof

Circa 50 kunstenaars waren uitgenodigd om speciaal voor de feestelijke manifestatie op 11 september op A4 formaat werk te maken en dat te complementeren met een manifest waarin ze hun visie op het belang van kunst gaven. De organisatoren wilden hiermee reageren op de recente bezuinigingen in de kunstsector en op veranderingen, die door ingrijpende gebeurtenissen veroorzaakt kunnen worden. In plaats van herdenken, evalueren en analyseren van de gebeurtenissen van 11 september 2001, kozen zij voor opbouwen en inspireren. Beeldend werk en manifest werden naast elkaar tentoongesteld in de Witte slagerij.
De Witte Slagerij heeft een enigszins vervallen uitstraling. Witte tegelmuren, een paar overgebleven vleeshaken, een licht verzakte vloer. De ruimte ligt in een gedeelte van Kralingen-Crooswijk, dat langzaam leegloopt in het kader van renovatie en wederopbouw. Ze is beschikbaar voor iedereen met een goed idee. De belangrijkste voorwaarde is dat je bereid bent handen uit de mouwen te steken, om het pand naar je hand te zetten.
Bij de informele, pretentieloos en rommelig door elkaar heen opgehangen expositie, werd de show gestolen door een ring en door de ongeveer honderd losse bladen met 2 gaten die door de ring met elkaar verbonden konden worden. De losse bladen, die op volgorde in de Slagerij hingen, konden tijdens de expositie door de bezoekers samengevoegd worden tot een catalogus. Het publiek was met veel plezier aan het verzamelen en het puzzelen wat de juiste volgorde was. Ook kunstenaars konden nog werken toevoegen. Naast het beeldmateriaal variëren de bijdragen van oneliners, stripverhalen, cryptische boodschappen, liefdesverklaringen aan de kunst tot serieuze verhalen en de lege witte pagina. De catalogus werd later ook aan de heren Zijlstra en Rutte  aangeboden. Of het veel effect heeft, valt te betwijfelen, maar moet je het daarom niet doen…?
Verschillende sprekers, dansers, muzikanten en dichters verzorgden een afwisselend programma. Arjo Klamer, hoogleraar economie aan de Erasmus universiteit en een van de auteurs van PAK AAN, was uitgenodigd als spreker. PAK AAN bundelt in een klein boekje inzichten, voorstellen en tips van Arjo Klamer en Cees Langeveld. Ook ervaringen en plannen van kunstenaars, die reageerden op een oproep in het NRC, zijn er in verwerkt. PAK AAN gaat ervan uit dat je mensen bewust moet maken van de culturele, sociale, artistieke, maatschappelijke en financiële waarden van kunst. Dan zijn ze ook bereid tijd, aandacht en geld eraan te besteden. Ze bespreken uitgaande van vier sferen, namelijk de markt, de overheid, de sociale afeer en de directe leefomgeving, ideeën om anderen voor kunst te interesseren en aan je te binden.
De middenstand van de wijk, die klanten ziet vertrekken, was betrokken bij het project als sponsor. Niet door geld te geven, maar door hun diensten te verlenen. Een aantal bakkerskisten met plaatcake, fruit, bloemen, kip en allerlei hapjes werden gul geleverd. Aan alle deelnemers was gevraagd om met een kleine bijdrage actief mee te werken. Als resultaat was er genoeg te eten en drinken om in een feestelijke en ontspannen sfeer het programma te volgen. Met de aandacht van het publiek concurrerende activiteiten, zoals die zich op dat moment afspeelden in de Wereld van de Witte de With, werden betrokken bij de organisatie door een aantal keer per dag fietstochten van die locatie naar de Witte Slagerij te organiseren voor groepen.