Lea Nieuwhof

De metalen schotten worden opzij gezet. Ze kletteren hard tegen elkaar. Twee mannen met Security op hun sweater werken rustig door om de deuren te openen. Tafels en banken worden buitengezet. Een jongen met baard en krulletjes loopt een beetje rond. Zon en wind, hijskranen, water.
De toegang tot de tentoonstelling bestaat uit een lange halfronde buis van golfplaten. Affiches beloven licht aan het einde van de tunnel. Voor de pinautomaat heeft iemand een mand met baby laten staan. De straatmuzikant is net even weg en heeft zijn bril, pillen, shag en blindenstok laten liggen. Aan het einde van de tunnel is het donker. Ver kan je niet kijken in de hoge en wijde ruimte van de hal. Plompverloren voor je neus staat een vierkant flatgebouw. De enige lichte plekken zijn de ramen. Vanuit een hoek komt het geluid van een luide stem en opgewonden muziek. Door de half opengeschoven zwart wit gestreepte gordijnen van het raam naar binnen kijkend zie je de bewoner liggen op de bank, kijkend naar een scherm waarop de openingsintro van X -Factor voorbijraast. Nee, niet echt, ook deze persoon is net even weg, terwijl hij lag te lezen in een boek met briljante ideeën. Je ziet wat foto’s op de muren. Zijn het vrienden, familie, is het de bewoner zelf? De inrichting is consequent en gedetailleerd uitgevoerd in wit en zwart en simpele geometrisch vormen.

meer lezen, ga naar   http://www.artizontaal.nl/BKJ2011.4/actueel.2011.4.htm#elmgreen

” blijf jezelf, er zijn al genoeg anderen” (citaat autoreclame)

“Waanzinnig”, vind de suppoost de werken aan de muur. Ze zit regelmatig bij de expositie Akkermania en ziet steeds iets nieuws. Dit vindt ze de mooiste. Ze wijst een portret aan dat hangt tussen de 250 schilderijen van de verzameling van Caldenborgh. Bovendien is ze in het bezit van een echte Akkerman. Gekregen, een ander had de zijne al weggegooid, maar het kan nog heel wat waard worden ……….
Philip Akkerman  schildert sinds 1981 alleen nog maar zelfportretten. De Kunsthal toont een selectie uit de circa 3000 portretten die hij de afgelopen 30 jaar schilderde. Elf verzamelaars laten hun collectie Akkerman zien. In afzonderlijke portieken hangen de portretten die zij kochten bij elkaar. In een kleine catalogus vertellen de kopers waarom zij kozen voor een bepaald portret/serie portretten.
Wanneer je een enkel portret bekijkt, dat hij van zichzelf schildert, bij voorbeeld een geïsoleerd hangend zelfportret uit 1995, wat zie je dan? Een man, hoofd half afgewend boven de schouders , ogen kijkend naar de spiegel waarin hij zichzelf ziet. Een alledaagse verzorgde verschijning met het boord van zijn hemd boven de trui uitstekend, de gekamde haren als Ken van Barbie, de ernstige blik. De vorm van neus, ogen en mond is gedetailleerd. Als gebeeldhouwd zijn de plooien en rimpels in het gezicht geschilderd. Een lichte achtergrond die losjes beschilderd is met kriebeltjes en texturen. Een matte verfhuid. Alles is rustig en zonder aarzeling weergegeven. Een mooi portret van een onopvallende man. Een leraar wiskunde met een analytische geest.

meer lezen, ga naar.....http://www.LeaNieuwhof.info/weblog/74/akkermania-in-de-kunsthal

Verzamelaar en museum
Verzamelaars in Amerika kochten in de jaren 50 werk van onbekende en opkomende Amerikaanse kunstenaars. Ze investeerden ook in de bouw van musea. Hun aankopen kregen door een presentatie in de musea een plek waar ze tot hun recht kwamen en gezien konden worden door een breed publiek en door kunsthistorici. De kunstwerken verkregen er status, er werd over geschreven, ze gingen deel uitmaken van de samenleving en ze stegen in waarde.
Met de expositie I promise to love you, een selectie uit de Caldic collectie, heeft de Kunsthal een indrukwekkende verzameling internationale hedendaagse kunst in huis. De Caldic collectie, ooit begonnen met werk van de Nulgroep is in 40 jaar door Joop van Caldenborgh bij elkaar gebracht. Bij de keuze van het werk voor de expositie speelde mee, dat een aantal van zijn fysiek grotere topstukken de ruimte van een museum nodig heeft om volledig tot hun recht te kunnen komen. Daarnaast is er gestreefd om de aankopen van de laatste 10 jaar te tonen. De werken worden verdeeld over een aantal kabinetten getoond. Dwalen kan niet, er is maar een weg. De collectie is niet tot stand gekomen met een leidende kunsthistorische gedachte in het achterhoofd. Voor zover mogelijk bij een dergelijk gevarieerde collectie is er per ruimte overeenkomsten geordend bij voorbeeld op kleur of thema. Afwisseling tussen lichte en donkere ruimtes, tussen drukke en rustige plekken en visuele of thematische overeenkomsten moeten de toeschouwer voldoende ademruimte geven om van alles te kunnen genieten. Bij de ingang van de expositie ligt een boekje waarin over elk werk en kunstenaar een korte tekst staat. De toeschouwer mag er zijn hoofd over breken of gewoon genieten van wat hem aanstaat. 

meer lezen........... ga naar http://www.artizontaal.nl/BKJ2011.2/actueel.2011.2.htm#promise