Lea Nieuwhof

Vanaf 11 februari tot 13 mei is in museum Boijmans van Beuningen een expositie te zien met grote witte objecten, maquettes en films van Absalon (1964-1993). Deze Israëlische kunstenaar kwam tijdens zijn studie in Parijs in contact met de ideeën achter moderne architectuur zoals die van le Corbusier, Bauhaus, de Stijl en het Russisch constructivisme. Hij werd gefascineerd door ruimtes en hun invloed op de menselijke geest en het menselijk handelen. Zijn belangrijkste project wordt gevormd door de Cellules, witte op de maat van zijn lichaam ontworpen wooneenheden. Door deze Cellules in 6 wereldsteden te plaatsen, wilde hij een door zichzelf bepaalde manier van leven en denken mogelijk maken. Hij stierf voordat dit plan uitgevoerd kon worden.

In de toren (Cellule no.5)
Het is heel rustig binnen. Buiten schreeuwt nog steeds een man, maar het geluid irriteert niet meer. Licht komt naar binnen door 2 lange rechthoekige openingen. Alles is wit. Je ruikt nog een beetje de verf. De ronde ruimte is door een denkbeeldige lijn van het trapgat naar een blokvorm aan de andere kant in tweeën verdeeld. Aan de ene kant vormt een halfronde plaat met matras een bed. Aan de andere kant lijkt een boogvormig vlak een bureau. Aan het uiteinde is een cilindervormig gat dat een wasbak zou kunnen zijn. Er staat een smal en hoog rechthoekig krukje. Het licht vervloeit in de halfronde delen van heel wit naar grijze schaduwvlekken. Hoeken en vormen worden door de licht donker contrasten scherp getekend. Door het trapgat steekt de ladder die steil omlaag gaat. Beneden steken bezoekers hun hoofd naar binnen door de lage deur en kijken omhoog. Er is ruimte voor nog een persoon boven, maar de meesten wachten. De benedenverdieping heeft een doucheruimte, een blokvorm waarvan een kast gemaakt kan worden en een halfrond blad dat als keukenblok zou kunnen dienen. Het is duidelijk dat de maker zich niet voorstelt hoe hij met een kopje thee in zijn hand de steile ladder naar boven weer opklimt.

meer lezen.....ga naar http://www.leanieuwhof.info/weblog/69/de-cellules-van-absalon

De Kunsthal toont met Chuck Close (Prints, beneden) en Aad de Haas (
Geloof, heimwee en liefde op de eerste etage) twee kunstenaars die inhoudelijk elkaars tegenpolen zijn.
Chuck Close zoekt in zijn grote hyperrealistische portretten naar de beheersing van het waargenomen beeld. Tot op de millimeter nauwkeurig geeft hij mensen uit zijn omgeving recht van voren weer. Hij maakt gebruik van middelen als rasters en fotografie om tot een grote exactheid in de afbeelding te komen. In de expositie Prints wordt het werkproces en techniek van drukken om tot zijn afbeeldingen te komen, zichtbaar gemaakt.
In de vormgeving van Aad de Haas ontbreekt elke fotografische en realistische weergave van het geziene. Hij droomt, herinnert en beleeft. Zijn kleine werken riepen een aantal keren hevige tegenstand op.

meer lezen...ga naar http://www.LeaNieuwhof.info/weblog/73/de-macht-van-het-ongeziene

Overzicht van het werk van Marijke van Warmerdam in Boijmans van Beuningen . Video’s, foto’s, ruimtelijk werk, taal en tekst.

Verdeeld over de grote zaal en 5 kleinere ruimtes wordt in Boijmans van Beuningen een overzicht getoond van werk van Marijke van Warmerdam. Zij gebruikt als kunstenaar diverse media waaronder fotowerken, video’s, ruimtelijke objecten/installaties, taal en tekst. Er is geen strenge scheiding tussen de disciplines, maar alles wordt onderdeel van een creatieve blik op de wereld. In de catalogus wordt haar hele oeuvre afgebeeld. Bij diverse werken wordt door middel van een korte opmerking van de kunstenaar een beeld gegeven van haar leef- en denkwereld. Doordat per werk alle medewerkers vermeld worden, krijg je een idee van het complexe productieproces.
Bij binnenkomst van de grote zaal wordt de aandacht getrokken door de zon die schijnt op een projectie scherm. De felle licht donker contrasten verdringen het videobeeld. Aan het ene uiteinde van de zaal staat op 2 grote schermen een bruine beer onderzoekend rechtop in een volledig witte deurpost, aan de andere kant glijdt een vrouwelijke vorm, gekleed in het licht en de schaduw van takken en gebladerte als een danser tussen een op de grond liggend raamwerk van houten balken.

meer lezen, ga naar http://www.leanieuwhof.info/weblog/71/kijken-naar-tijd